به یاد غلامحسین غریب در پانزدهمین سال خاموشی اش
تو هزار سال، شاید هم بیشتر، در افسانه‌ها زندگی کرده بودی.
پس چرا امروز، از فقدانت باید سخن گفت؟
در روی زمین محتاجیم به نشانه‌ها؛ روزی به نام تولد؛ تاریخی به عنوان درگذشت؛ قطعه
سنگی برای یادبود؛ این‌گونه خود را تسکین می‌دهیم .
اما تو در افسانه‌ها زندگی کردی، در جایی که قهرمان، پوشیده در ردای شرقی مرموز،
با زبانی که هیچوقت خاموشی نمی‌گیرد، با نگاهی ازلی و ابدی، به زمین نگاه می‌کند، از
بلندای آسمانی که پرمهر و بی‌کران است.
ما تنها برای تسکین خودمان است که روز وداع و سنگ مزار و تاریخ درگذشتت را به یاد
می‌آوریم؛ تو هنوز در افسانه‌ها هستی.
این رازی است که فقط درخت‌های جنگل بر آن آگاهی دارند....
گیتی صفرزاده
